JENS MEIJER
BIO
De muziek die de jonge drummer Jens Meijer met zijn verschillende formaties maakt, kent minstens één rode draad: een zucht naar vrijheid, een gezamenlijk zoeken naar een manier van spelen die zoveel mogelijk opties openlaat. In zijn benadering van het ritme en de maat zit opmerkelijk veel dynamiek en variatie. Niet dat Meijer de rol van drummer als time keeper helemaal loslaat, maar binnen de suggestie van een steady beat die ondanks alles blijft bestaan, ziet Meijer voortdurend kans om te versnellen of te vertragen, gelijk opgaand met de fluctuerende ritmiek van zijn medemusici. Zeker in samenspraak met de expressieve stijl van saxofonist Jesse Schilderink met wie Meijer in meerdere groepen samenspeelt, leidt die aanpak vaak tot een verheviging van de sfeer van de composities. Ook die kan sterk variëren. Neem alleen de openingsnummers op de debuut cd van Meijers groep Ezthetic. ‘Simple Dark’ is een slepend nummer doordesemt van melancholie, terwijl ‘Mountain Oak’ dat daarop volgt een veel optimistischer ondertoon heeft, op een bepaalde manier zelfs opgewekt klinkt.
Misschien is het belangrijkste dat Meijer op Codarts werd bijgebracht de pracht en het belang van samenwerken. Niet voor niets hebben Meijers bands steevast een gedeeld leiderschap. De stukken komen ofwel voort uit collectieve improvisaties of zijn door meerdere bandleden aangedragen. Kenmerkend voor Meijers benadering is dat al zijn groepen andere accenten leggen en niet zelden nogal anders klinken. Ezthetic blinkt uit in sprankelende, meestal weemoedige melodieën en, in contrast daarbij, vrolijk springerige ritmes. Emiresmiation is feller, scherper en zoekt in extremis de uitersten van improvisatie en compositie. In zijn groep met trompettist Pete Somuah verkent Meijer dan juist weer een heel ander muzikaal scala met daarin meer aandacht voor polyritmiek geïnspireerd door onder andere High Life en Afro-Beat.
Dit alles tekent niet alleen de veelzijdigheid van Meijer, maar het onderstreept ook zijn brede kijk en interesse. Zijn heel diverse, vroege voorbeelden als popgitarist John Mayer of de virtuoze jazz/rockdrummer Dave Weckl klinken net zo goed door als Meijers fascinatie voor literatuur en filosofie. Steeds wordt daarin weerspiegelt dat er niet maar een enkele richting is, maar zijwegen in overvloed. In essentie kent Meijers muziek maar één zekerheid, de zekerheid dat er nog oneindig veel te ontdekken is.
Hoezeer Meijer ook op vrijheid en flexibiliteit uit is, in zijn muziek zorgt hij wel degelijk voor een verankering, een stevige basis die enerzijds de consequentie is van de heldere en toegankelijke melodieën en anderzijds van de, ondanks alle vrijheden en variaties, in de stukken toch herkenbare structuur. De muziek van Meijer is vrij, maar bepaald geen free jazz of hardcore impro. En hoewel stuk na stuk het luistergevoel van pure jazz ademt, is er hoorbaar ook invloed van andere genres. De ruigrauwe van rock, het directe van pop. Wat dat aangaat is het even opvallend als logisch dat Meijer vaak voor een gitarist in zijn bands kiest. En dat Marzio Scholten, die zelf eerder al succesvol indierock en jazz versmolt, het debuut van Ezthetic produceerde, is in dat verband even verstandig als begrijpelijk.
Jens Meijer studeerde in 2020 af aan Codarts. Docenten als de drummers Hans van Oosterhout, Joost Patocka en Mark Schilders stimuleerden Meijer zijn muzikale ideeën verder te ontwikkelen en zijn interesse in filosofie en conceptueel denken in zijn composities toe te laten. Ze hielpen hem ook te blijven bedenken dat drummen ook gewoon lekker mag zijn en een goed gelukte roffel of break een genot op zich is. Daarnaast hebben musici als bassist Stefan Lievestro en pianist Harmen Fraanje waren voor Meijer ook een belangrijke inspiratie en stimulans. Lievestro is van de partij op het album ‘Emiresmiation’ en Harmen Fraanje heeft op de eerste plaat van Ezthetic een glansrijke gastrol.
_edited.jpg)